Vrijdagochtend
Krankzinnig, dacht Roderick, dat uitgerekend mij dit moest overkomen. Nee, dat uitgerekend mij dit kón overkomen.
Minutenlang staarde hij uit het raam van zijn penthouse. Het overweldigende uitzicht over de haven van Rotterdam bracht bijna altijd wel wat rust in zijn gedachten. Gedachten die, net zoals alle andere dagen van de afgelopen week, inmiddels weer behoorlijk met hem op de loop waren gegaan direct nadat hij die ochtend wakker was geworden. Maar het inspirerende en rustgevende uitzicht verloor deze ochtend al snel haar rustgevende kracht en al starend voelde hij de spanning weer terug in zijn lijf vloeien. Voordat hij het wist was zijn hoofd weer volledig overgenomen door die kolkende rivier van gedachten waarvan de ene nog absurder was dan de andere. Zijn hoofd explodeerde zowat en een zinderende pijn achter zijn ogen belemmerde hem bijna het denken.
Hoe was het mogelijk, hoe had dit kunnen gebeuren? Vooral dat laatste intrigeerde hem… hoe? Want juist Roderick, controlfreak pur sang, had er werkelijk alles aan gedaan om te voorkomen dat zoiets als dit zich ooit zou kunnen voltrekken. En reken maar dat hij degelijk werk had verricht, want als hij iets deed dan deed hij het goed. Hij was een perfectionist van de eerste orde, liet nooit iets aan het toeval over en dekte zich altijd en overal in tegen werkelijk alle denkbare ongewenste scenario’s en risico’s. Al sinds hij substantieel geld was gaan verdienen had hij zich omringd met de allerbeste accountants, advocaten, notarissen en wat voor adviseurs hij verder nodig dacht te hebben. En zelfs die allerbesten werden door hem tot soms wel driemaal gecontroleerd voordat hij ergens een handtekening onder zette. Badend in het zweet kon hij soms ’s nachts ontwaken uit een droom die voor de zoveelste keer ging over verlies van controle. De perfectionist in hem had hem tot nu toe veel gebracht, maar soms ook tot waanzin en angsten gedreven.
En nu was het dan toch zover; voor het eerst in zijn leven had hij iets heel wezenlijks gemist, iets dat hem nu als een mokerslag vol in het gezicht had getroffen. Hij, de altijd wantrouwende Roderick Leeflang die werkelijk nooit iets aan het toeval overliet, was nu meedogenloos verslagen door een sluimerend, maar allesverwoestend proces dat hij totaal niet had zien aankomen.
Met trage passen liep hij naar de badkamer, liet het bad vollopen en keek zichzelf eens goed aan in de spiegel. Wat heb ik gemist? Met zijn wijsvinger schreef hij die vraag op de inmiddels beslagen spiegel en ging in bad zitten.
Het warme water deed hem goed en ruim een half uur lag hij wat versuft voor zich uit te staren, zoekend naar het antwoord op het ‘hoe’, maar zeker ook het ‘waarom’ van dit krankzinnige gebeuren. Daar had hij nu weer even tijd voor want de afgelopen week had hij het eigenlijk te druk gehad met schade beperkend handelen.
Misschien heb je wel eens oog in oog gestaan met een uil, in de dierentuin bijvoorbeeld. Als een uil je aanstaart lijkt het wel alsof hij dwars door je heen kijkt. En misschien is dat ook wel zo, wie zal het zeggen? Wij mensen hebben in ieder geval in onze sprookjes wijze eigenschappen aan de uil toegedicht. In dit verhaal maak je kennis met zo’n wijze uil.
Hij heette Edgar Uilensteyn en zelf vond hij dat een statige naam. Het grote dierenbos was zijn thuis en zolang als hij zich kon herinneren woonde hij al in dezelfde boom en zat hij elke dag op dezelfde tak. Hij observeerde graag vanaf die tak. En wat hij zag was goed, zo constateerde hij elke dag weer tevreden.
Het klopte namelijk in het dierenbos. Alles was zoals het moest zijn. Alles had zijn plek en elk dier vervulde een eigen rol. En elk van die rollen was van belang in het grote geheel.
Voorwoord
Dit compacte boek gaat over trouwen, het huwelijk en het slagen of falen daarvan. Lees overigens in plaats van ‘huwelijk’ door het hele boek ook andere vormen van samenleven, zoals samenwonen, al dan niet met geregistreerd partnerschap. Voor dit boek bestaat geen wetenschappelijke grondslag, slechts mijn eigen gedachten, waarnemingen en ervaringen hebben mij verleid tot het schrijven ervan. En het betreft belangrijke materie, want het gaat velen aan. Trouwen is gemakkelijk, maar het leven daarna niet altijd. Successen zijn veelal goed te verklaren en te beschrijven, de mislukkingen liggen vaak wat gevoeliger. Misschien kan ik met mijn woorden een klein steentje bijdragen aan het geluk van anderen.
Tot zover mijn overwegingen. Wat na dit voorwoord volgt gaat meer over jou, dat is veel interessanter en dat is ook de bedoeling van dit boekje. Ik ben een observant en een denker. Al dat observeren en denken kan heel vermoeiend zijn, maar het heeft mij wel steeds geholpen om alles wat ik meemaak intensief te ervaren en daar vooral van te leren. Mijn huwelijk heeft het niet gered en uiteindelijk was daar die echtscheiding. Als ik daarop terugkijk zijn wij er, vergeleken met vele anderen, redelijk stijlvol uitgekomen. Maar de weg van verval van de relatie tot aan de echtscheiding was lang en heftig. Achteraf bezien te lang en te heftig. Maar dat is dus letterlijk ‘achteraf’.
Als je verliest, vergeet de les dan niet!
We hebben je toestemming nodig om de vertalingen te laden
Om de inhoud van de website te vertalen gebruiken we een externe dienstverlener, die mogelijk gegevens over je activiteiten verzamelt. Lees het privacybeleid van de dienst en accepteer dit, om de vertalingen te bekijken.